Tetik Parmak Ameliyatımız ve sonrası

15/08/2016 pazartesi günü İstanbul  Göztepe/Medicalpark hastanesinde DR.MEHMET BEKİR ÜNAL ile ameliyat öncesi kontrolumuze gittik . Doktorumuzu seçmemizdeki en önemli ayrıntı El cerrahisi - microcerrahi  olmasıydı ve gerçekten doğru bir tercih yapmışız en başından beri çok ilgili duyarlı ve bilgi vericiydi. Doktor sağ elinin parmağına kesin ameliyat dedi sol eli içinde kendiliğinden geçebilir 2 yaşına kadar beklemek lazım dedi. Fakat 2 yaşına bir kaç ay kaldığından ve düzelmemesi durumunda tekrar anestezi alıp 2. ameliyatı olmasındansa biz ikisini tek ameliyat da yapmasını istedik ve Ameliyat dan çıkınca doktor bey "iyiki yapmışız beklemeye gerek yokmuş " dediğinde doğru bir karar verdiğimize çok sevindik :) en azından aynı şeyleri ne o ne de biz yaşamayacaktık ...

18 aylık olduğu için ameliyatı en erken saat 08:00 e  verdiler ki ameliyat öncesi açlık süresi uyku saatiyle geçsin yani gece uykusunda .. önceki gece saat 01:00 den sonra süt dahil hiç bir şey vermedik gece uyanıp süt isteyecek çok ağlayacak diye beni uyku tutmadı :( ama çok şükür ne uyandı ne de süt istedi sabah 06:00 da kızımızı alıp hastaneye doğru yola çıktık . Alen Tuna için hem hastane süreci zor olmasın hem kardeşini o halde görmesin istediğimden önceki gece ananesinde yatıya kaldı yani hastanede bizimle değildi .

Sabah çok erken hastanede olmamıza rağmen her şey ayarlanmıştı direk odaya yatış yaptık ve beklemeye başladık . Canım kızımın hiç bir şeyden haberi yoktu tabi :(  

En çok merak ettiğim süreç ameliyat öncesi nasıl anestezi verilecekti. Ameliyat öncesi anestezi doktoru ile görüştük kan alındı testler vs yapıldı ve süreci anlattı:(  Odaya önce elinde 1 küçük ilaç kabında şurupla hemşire geldi ilaç içmeyi sevmeyen Alin Zeynep e zor da olsa şurubu içirdik . Sakinleştirici bir şurupmuş . Sonra ameliyat elbisemizi giydik ve beklemeye başladık kısa bir süre sonra ilaç etkisini gösterdi :(

Hareketlerini kontrol edemez oldu o zaman kötü olmaya başladım onu öyle görünce ama kendimi hazırlamıştım ağlamak yoktu :( Küçük bir operasyon hemen bitecek evimize gidecektik ama işte ana yüreği zor dayanıyor :(

Ameliyat öncesi parmaklarımızın duruşu

Veee Alin Zeynep i odadan ameliyat için almaya geldiler :( tabi ki hemşireleri ve yardımcıları görüp irkildiğinden yatağa yatarak gitmek istemedi kucağımda asansör e bindik ve ameliyathane kapısına kadar mecbur girdim zorla kucağımdan ayırdım ve hemşire ablalarına teslim ettim :(

ve benim koptuğum an...

Ameliyat uzun süremez demişti dr bey ama 2,5 saat kapıda bekledik ve zaman geçmek bilmiyordu :( Kulağım kapıdaydı ağlama sesi duyar mıyım acaba diye ama maalesef ses yoktu tabi .. Giren çıkan hemşireler iyi olduğunu söylüyor çok sevimli ve güzel olduğundan bahsediyordu ..:)

Sonraaa doktorumuz çıktı bilgisini aldık rahatladık ama hala kızım çıkmıyordu sonra anladık ki aneztesi ayılma süreci kolay olmamış . Birden "ALİN ZEYNEP' in ANNESİ NERDE " diye bir ses duydum koştum yavrum koala gibi 2 eli sargılı hemşirenin birine yapışmış gözleri kapalı ağlamaktan iç çekiyor :( yarı gözle açtı baktı bana aldım kucağıma çıplak, ameliyathane soğuk tabi üşümüş hemen  çarşaf verdiler sardım bir baktı bana koydu kafasını boynuma hala iç çekiyor çıktık odamıza geldik . İşte ozaman başladı herşey anesteziden sonra hemşire 1 2 saat bir şey içmesin dedi . Ama  dedim susmaz çok ağlıyor süt içerse sakinleşir biraz, sonra baktı deneyin o zaman dedi eğer yutkunabiliyorsa içsin . Biraz bekledik yatmak istemiyor kucağımdan inmek istemiyor sakinleşmeyince biberonuyla süt verdik düzgün içmeye başlayınca sakinleşti ara ara ağlama krizleri geliyordu ama yine daha iyiydi biraz uyudu bizde dinlendik çünkü zor bir gece bizi gekliyordu :(

Akşam üzeri doktorumuz geldi istersek hastanede 1 gece kalabileceğimizi söyledi ama biz eve gitmek istedik çünkü hastane bizim için eziyet olurdu evde hem vakit geçirirdi hem de dinlenirdi . Zaten uykudan sonra akşama kadar hastanede oyalamak çok zor oldu saat 18:00 gibi çıkışımızı yaptık ve eve geçtik . Evde abisini ve kuzeni Uras ı görünce ilgisi onlara kaydı normale döndü ama elleri sargılı olduğundan hiç bir şey tutamıyordu yiyemiyordu çok sinirleniyordu 1 2 gün alışana kadar zor geçti gerçekten 

Cuma günü kontrol için tekrar doktora gittik ellerimizdeki sargılar açıldı ama dikişleri olduğu için ve çekiştirmesin diye daha  hafif sargı yaptılar en azından parmakları kullanabiliyordu . ve 3 gün sonra sargılarını açabileceğimizi söyledi doktor çok merak ediyordum nasıl oldu parmakları diye sargı değişirken az biraz görmüştüm dikiş yerleri morarmış ve şişmişti :(

Eve döndükten sonra ilk banyo da sargılar ıslandı ve biz 1 gün erken sargıları çıkarmış olduk üst fotoğraf da dikişler yavaş yavaş dökülmeye başlamıştı . Dr eriyen dikiş yaptım ve hiç iz kalmayacak demişti .

Bugün 27/09/2016 son hali üst de, kendisi çok sabit kalamadığından fotoğraf çekmek zor oluyor uyurken çekmiştim :) artık her iki elinin parmağı da düzgün gerginlik yok dikiş yerleri iyileşti

Çok şükür bu da geçti . Allah dermansız hastalık vermesin

sağlıkla büyümeye devam eder inşallah çocuklarım

benim kıvırcık sarı kızım seni çok seviyorum :)

Bunları uzun uzun yazdım ki ilerde her anını hatırlayayım unutmayayım kızımda büyüdüğünde bugünlerini hatırlamayacağı için kendi okusun istiyorum :)